Er gaan geen vezels verloren! Innovatief recyclingproces voor polyester-katoenmengsels

Er gaan geen vezels verloren! Innovatief recyclingproces voor mengsels van polyester en katoenPolyestervezel is de meest gebruikte textielvezel ter wereld, met een jaarlijkse productie van ongeveer 60 miljoen ton. Polyestervezels zijn niet biologisch afbreekbaar en schadelijk voor het milieu. Vooral gemengde stoffen, zoals katoen- en polyestermengsels, zijn industrieel moeilijk te scheiden en te recyclen. Het recyclen van polyester is daarom een ​​grote uitdaging, vooral als het gaat om het scheiden van polyestervezels van katoenvezels zonder dat er vezels verloren gaan. Traditionele recyclingmethoden geven vaak prioriteit aan het behoud van het plastic onderdeel, wat resulteert in een verlies aan katoenvezels. Maar deze recyclingmethoden zijn duur en complex en genereren metaalafval met behulp van metaalkatalysatoren, die giftig kunnen zijn en het proces kunnen vervuilen.

De Universiteit van Kopenhagen heeft een groene en innovatieve oplossing bedacht. Tijdens dit proces kan hartshornzout, ook wel ammoniumcarbonaat genoemd, worden afgebroken tot ammoniak, kooldioxide en water. De combinatie van ammoniak en kooldioxide werkt als katalysator en veroorzaakt een selectieve depolymerisatiereactie die de polyester afbreekt terwijl de katoenvezels behouden blijven. Hoewel ammoniak giftig is als het alleen wordt gebruikt, wordt het milieuvriendelijk en veilig als het wordt gecombineerd met kooldioxide. Door de milde aard van de betrokken chemicaliën zijn de katoenvezels intact en in uitstekende staat.

Eerder toonde dezelfde onderzoeksgroep ook aan dat koolstofdioxide kan fungeren als katalysator voor de afbraak van polyamiden zonder sporen achter te laten. Deze ontdekking inspireerde hen om de toepassingen van ammoniumcarbonaat te blijven onderzoeken. De onderzoekers waren aangenaam verrast toen hun eenvoudige recept succesvolle resultaten opleverde. Ze sneden een polyester kledingstuk in kleine stukjes en stopten die in een container. Vervolgens werd een kleine hoeveelheid mild oplosmiddel toegevoegd, gevolgd door ammoniumcarbonaat, verwarmd tot 160°C en 24 uur met rust gelaten. Als gevolg hiervan bezinken de plastic- en katoenvezels in de vloeistof in afzonderlijke lagen. Dit kan worden beschouwd als een relatief eenvoudig en economisch proces. Hoewel de methode tot nu toe alleen op laboratoriumniveau is getest, hebben de onderzoekers de schaalbaarheid ervan aangetoond en zijn ze in contact met andere bedrijven om te proberen de methode op industriële schaal te gebruiken.